ในวันที่ 20 กรกฎาคม Armstrong และ Aldrin เข้าไปใน LM อีกครั้ง ทำการตรวจสอบขั้นสุดท้าย และเมื่อครบ 100 ชั่วโมง 12 นาทีในการบิน Eagle ก็ปลดออกจากยานและแยกออกจาก Columbia เพื่อตรวจสอบด้วยสายตา ที่ 101 ชั่วโมง 36 นาที เมื่อ LM อยู่หลังดวงจันทร์ในวงโคจรที่ 13 เครื่องยนต์ LM ร่อนลงเป็นเวลา 30 วินาทีเพื่อให้แรงขับถอยหลังเข้าคลองและเริ่มแทรกวงโคจรลง   ดวงจันทร์  โดยเปลี่ยนเป็นวงโคจร 9 คูณ 67 ไมล์บนวิถีโคจร ซึ่งเกือบจะเหมือนกับการบินโดยอพอลโล 10 ที่เวลา 102 ชั่วโมง 33 นาที หลังจากที่โคลัมเบียและอีเกิลปรากฏขึ้นอีกครั้งจากด้านหลังดวงจันทร์ และเมื่อ LM บินขึ้นไปประมาณ 300 ไมล์ การเริ่มต้นการร่อนลงแบบขับเคลื่อนได้ดำเนินการโดยเครื่องยนต์ดิ่งลงที่การยิงเป็นเวลา 756.3 วินาที หลังจากผ่านไปแปดนาที LM ก็อยู่ที่ ประตูสูง เหนือผิวน้ำประมาณ 26,000 ฟุต และห่างจากจุดลงจอดประมาณ 5 ไมล์ เครื่องยนต์ลงยังคงให้แรงเบรกจนถึงประมาณ 102 ชั่วโมง 45 นาทีในภารกิจ อาร์มสตรองขับเครื่องบินบางส่วนลงจอดในทะเลแห่งความเงียบสงบในไซต์ 2 ที่ละติจูด 0 องศา 41 ลิปดา 15 วินาทีเหนือ และลองจิจูด 23 องศา 26 ลิปดาตะวันออก ซึ่งลดระดับลงประมาณสี่ไมล์จากจุดทัชดาวน์ที่คาดการณ์ไว้ และเกิดขึ้นเร็วกว่ากำหนดเกือบหนึ่งนาทีครึ่ง มันรวมการสืบเชื้อสายด้วยพลังที่วิ่งนานกว่าการวางแผนล่วงหน้าเพียง 40 วินาทีเนื่องจากการซ้อมรบแบบแปลเพื่อหลีกเลี่ยงปล่องภูเขาไฟในช่วงสุดท้ายของการลงจอด ที่ติดอยู่กับขั้นตอนการลงคือแผ่นจารึกที่ระลึกซึ่งลงนามโดยประธานาธิบดีริชาร์ด เอ็ม. นิกสันและนักบินอวกาศทั้งสามคน